Џеремаја

Ќе ти ставам душа на крајот и солзи на почетоков, ќе мирисаш на морско бранување и нема да знаеш да возиш.Ќе глумиш лудост, самоубиство и живот. Ќе бидеш многу и истовремено малку. Ќе бидеш задоволство ....за очите, за сите и за никој....

Џеремаја...Неговото добро изгледање како и неговата сигурно избалансирана арогантност, потекнуваат веројатно од прекумерното јадење мајонез, било да се работи како прелив во Цезар салатата или како додаток во малите коктел сендвичи.
Џеремаја започнува во едно градче во кое невозможно е да се живее живот каков што тој посакуваше за себе: живот со колоритно зелена боја и мирис на Yves Saint Laurent. Затоа тој се пренесе овде. Овде и сега. Овде и сега започнува.
Започна онаму каде што му се беше скрила половината од неговиот живот, точно на половината, а има 34 години. Започна точно во мигот кога ја криеше сликата под неговите несекојдневно долги трепавици, во неговите најцрно црни очи. А сепак не беше ѓавол.
Не беше ѓавол но потсетуваше на него - се потсетуваше на него. Честопати се прашуваше кој е полош: тој или ликот во него? Неодглумено!
Џеремаја понекогаш толку искрено сака да биде момче, но длабоко во себе знае дека е девојче кое си ја слекува облеката секогаш кога ќе потечат солзи.
Неговите солзи.
Солени солзи.
Слатки солзи.
Сеедно солзи.!
Така тој го разбираше светот и дејството на живот околу него.
Беше млад а можеше да биде и помлад. Можеше да биде и постар. Да речеме да има некаде околу шеесетина години и да пишува, или да пишува пак. Можеше да држи во рацете махагони бастун, но не како помошно средсрво за неговите години туку како средство за разликување од неговите шеесет годишници.
Џеремаја се замислува често и како спротивност од она што сега е, како конечен анонимус, иако и кога би се случило тоа би бил далеку од она што ние овде го викаме живот. Но во своите 34 поминати есени еве го Џеремаја - убавец кој не знае да вози, кој дури и не знае да оди, кој својот живот го започнува токму со јамката околу вратот, со столчето под себе, со јажето закачено на највисоката греда од старата куќа и со стиховите:
 ``на овој свет да се живее не е ново
   но и да се умре не е ново исто така``,
обидувајќи се смртта да ја прикаже како поинаква можност за живеење.

Џеремаја!