...необично, задолжително, луцидно...

Friday, February 3, 2012

Таму сум и се случува сешто

Таму сум и се случува сешто


Можеме да бидеме поинакви денес
да се прилагодиме на околностите,
да иницираме,
но,
ти само мене ме имаш на ум,
и (не)правењето на првиот чекор,
кој  токму затоа љубовта ја прави идеализирана бајка,
со  неподнослива топлина од 42 степени,
и траење – бесконечно,
и неразумно,
слично на ставањето превез преку очи,
баш  кога си сакал да прогледаш,
и да видиш дека,
на погрешен начин се абат емоциите,
без размислување,
без почитување,
само колку да се потрошат,
се до оној момент кога после нив ќе остане,
повеќе трезност од вообичаеното,
и токму таа трезност ти вели дека имаш добар поглед,
а ти слеп (со превез),
и си го навредуваш минатото,
и си го навредуваш и детството,
небаре само тоа знае да вреска од тебе,
како она чувство за преселба ,
како онаа причина за одење наназад,
која освен неколку бранови ладна пот -  не ти носи ништо друго,
и не ти носи ништо вредно,
туку само увид на давање и земање,
повеќе земање,
повеќе земање,
само земање,
во кое земање секогаш доцниш,
со насока за следењето на твојот непостоечки идеал,
сега заменет од мене,
мене како темперамент пред работ на твоето постоење,
кое одамна не го гледаш со своите очи.
*
*
Не заборавај да (дека) си сам.
(Ова не е фиксна визија за иднината.)

No comments:

Post a Comment